رنگرزی واکنشی حالت انحلال بسیار خوبی در آب دارد.رنگهای واکنش پذیر عمدتاً به گروه اسید سولفونیک روی مولکول رنگ برای حل شدن در آب متکی هستند.برای رنگهای واکنش‌پذیر در دمای مزو حاوی گروه‌های وینیل سولفون، به‌جز گروه‌های اسید سولفونیک، بتا-اتیل سولفات سولفات آن نیز یک گروه حل‌کننده بسیار خوب است.در محلول آبی، یونهای سدیم روی گروه اسید سولفونیک و گروه سولفات اتیل سولفات تحت یک واکنش هیدراتاسیون قرار می‌گیرند تا رنگ به شکل آنیون درآید و در آب حل شود.رنگرزی رنگهای راکتیو متکی بر یونهای منفی رنگهایی است که باید روی الیاف رنگرزی شوند.حلالیت رنگهای واکنش پذیر بیش از 100 گرم در لیتر است.
حلالیت اکثر رنگها 200-400 گرم در لیتر است و برخی رنگها حتی می توانند به 450 گرم در لیتر نیز برسند.
اما در فرآیند رنگرزی، حلالیت رنگ به دلایل مختلف (یا حتی کاملا نامحلول) کاهش خواهد یافت.
هنگامی که حلالیت رنگ کاهش می یابد، بخشی از رنگ از یک یون منفی منفرد آزاد به ذرات تبدیل می شود و دفع بار بین ذرات بسیار کاهش می یابد.
ذرات و ذرات همدیگر را جذب می کنند تا تراکم تشکیل دهند
در این نوع تجمع، ذرات رنگ به صورت سنگدانه ها، سپس به سنگدانه ها و در نهایت به صورت لخته جمع می شوند.اگرچه لخته یک مجموعه شل است، اما به دلیل دو لایه الکتریکی که توسط بارهای مثبت و منفی اطراف آن تشکیل شده است، تجزیه آن برای نیروی برشی مشروب رنگ عمومی دشوار است و لخته به راحتی روی پارچه قرار می گیرد.بارش بر روی سطح، که منجر به لکه یا لکه شدن سطح می شود.
هنگامی که رنگ دارای چنین تجمعی باشد، ثبات رنگ به وضوح کاهش می یابد و باعث ایجاد درجات مختلف لکه، لکه و لکه می شود.برای برخی از رنگها، لخته‌ها تجمع را تحت نیروی برشی مشروب رنگی تسریع می‌کنند و باعث کم‌آبی و نمک‌زدایی می‌شوند.هنگامی که نمک زدایی اتفاق می افتد، رنگ رنگ شده بسیار روشن می شود، یا حتی رنگ نمی شود، حتی اگر رنگ شود، لکه ها و لکه های رنگی جدی خواهد بود.
رنگرزی واکنشی
علل تجمع رنگ
دلیل اصلی آن الکترولیت است.در فرآیند رنگرزی، الکترولیت اصلی تسریع کننده رنگ (پودر سولفات سدیم و نمک) است.شتاب دهنده رنگ حاوی یون های سدیم است و معادل یون سدیم در مولکول رنگ بسیار کمتر از تسریع کننده رنگ است.تعداد معادل یون های سدیم و غلظت نرمال تسریع کننده در طول فرآیند رنگرزی معمولی تأثیر زیادی بر حلالیت رنگ در حمام رنگ نخواهد داشت.
با این حال، هنگامی که مقدار عامل محرک رنگ افزایش می یابد، غلظت یون های سدیم در محلول نیز افزایش می یابد.یون های سدیم بیش از حد از یونیزاسیون یون های سدیم در گروه های محلول مولکول های رنگ جلوگیری می کند و در نتیجه حلالیت رنگ را کاهش می دهد.
هنگامی که غلظت تسریع کننده رنگ از 200 گرم در لیتر فراتر رود، بیشتر رنگ ها درجات مختلف تجمع را متحمل می شوند.
هنگامی که غلظت تسریع کننده رنگ از 200 گرم در لیتر فراتر رود، بیشتر رنگ ها درجات مختلف تجمع را متحمل می شوند.
هنگامی که غلظت عامل محرک رنگ از 250 گرم در لیتر فراتر رود، درجه انباشتگی تشدید می شود، ابتدا آگلومراها تشکیل می شوند و سپس به سرعت آگلومراها و لخته ها تحت نیروی برشی محلول رنگ تشکیل می شوند.برای برخی از رنگ های با حلالیت کم، بخشی از آن نمک زده و حتی آبگیری می شود.
رنگهایی با ساختار مولکولی متفاوت مقاومت ضد تجمع و نمک‌زدایی متفاوتی دارند.هر چه انحلال پذیری کمتر باشد، مقاومت در برابر تجمع و شوره شدن بدتر است.
حلالیت رنگ عمدتاً با تعداد گروه های اسید سولفونیک در مولکول رنگ و تعداد سولفات های β-اتیل سولفون تعیین می شود.
در عین حال، هر چه آب دوستی مولکول رنگ بیشتر باشد، حلالیت آن بیشتر است و هرچه آب دوستی کمتر باشد، حلالیت کمتری دارد.(مثلاً رنگ های با ساختار آزو آبدوست تر از رنگ های با ساختار هتروسیکلیک هستند.) علاوه بر این، هر چه ساختار مولکولی رنگ بزرگتر باشد، حلالیت کمتر و هر چه ساختار مولکولی کوچکتر باشد، حلالیت آن بیشتر است.
ما یک تامین کننده رنگرزی واکنشی هستیم.اگر تقاضایی برای محصولات ما دارید، لطفا با ما تماس بگیرید.
زمان ارسال: آگوست-01-2020